امنیت شبکه چیست و چگونه کار می کند؟

در فناوری اطلاعات، امنیت شبکه عمل حفظ یکپارچگی یک شبکه کامپیوتری و داده های درون آن است. یک شبکه از هر تعداد و انواع دستگاه های متصل به هم تشکیل شده است. امنیت شبکه مهم است زیرا داده های حساس را از حملات سایبری ایمن نگه می دارد و اطمینان می دهد که شبکه قابل استفاده و قابل اعتماد است. در این مقاله به موضوعات امنیت شبکه چیست، انواع امنیت شبکه و اینکه امنیت شبکه چگونه کار می کند پرداخته ایم.

مدیریت امنیت شبکه ممکن است شامل طیف گسترده ای از ابزارهای امنیتی، هم برای سخت افزار و هم برای نرم افزار باشد. امنیت با پیچیده تر شدن شبکه ها اهمیت بیشتری پیدا می کند و شرکت ها برای انجام تجارت بیشتر به شبکه ها و داده های خود متکی می شوند. روش‌ های اعمال امنیت باید با تکامل شبکه‌ ها و روش‌ های حمله تکامل یابند و با محدود کردن ریسک در شبکه، از نقض‌ ها جلوگیری کنند. صرف نظر از روش خاص یا استراتژی امنیتی سازمانی، امنیت معمولاً به عنوان مسئولیت همه در نظر گرفته می شود، زیرا هر کاربر در شبکه نشان دهنده یک آسیب پذیری احتمالی در آن شبکه است.

چرا امنیت شبکه مهم است؟

امنیت شبکه مهم است زیرا از داده‌ های با ارزش محافظت می‌ کند، که اگر در اختیار شخص اشتباهی قرار گیرد، می‌ تواند منجر به طیف گسترده‌ای از مشکلات شود. یک سازمان بدون امنیت شبکه کافی نمی تواند کار کند.

امنیت شبکه چگونه کار می کند؟

امنیت شبکه با استفاده از ترکیبی از ابزارهای سخت افزاری و نرم افزاری شبکه اعمال می شود. هدف اصلی امنیت شبکه جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به داخل یا بین بخش‌های شبکه است. برای رسیدن به این هدف اغلب از تقسیم بندی شبکه استفاده می شود. تقسیم بندی شبکه، تقسیم شبکه ها و تعیین منابع به آن تقسیمات است.

یک مقام امنیتی یا گروهی از آنها، استراتژی‌ ها و سیاست‌ های امنیتی را تعیین می‌ کنند که شبکه را ایمن نگه می‌ دارد و به سازمان کمک می‌ کند تا استانداردها و مقررات امنیتی را رعایت کند. این مسئولیت همه افراد در شبکه است که از این سیاست های امنیتی پیروی کنند. هر نقطه در شبکه که در آن کاربر مجاز می‌ تواند به داده‌ها دسترسی داشته باشد، همچنین نقطه‌ ای است که داده‌ ها می‌ توانند توسط یک عامل مخرب یا صرفاً به دلیل عدم دقت کاربر در معرض خطر قرار گیرند. همچنین این مسئولیت فروشندگان ابزار امنیتی است که ابزارها و نرم افزارها را به روز کنند تا از تهدیدات سایبری در حال تکامل جلوتر بمانند.

انواع امنیت شبکه

شبکه ها حاوی لایه هایی هستند که توسط مدل OSI نشان داده شده است. داده ها از طریق این لایه ها هنگام حرکت بین دستگاه ها عبور می کنند. تمام لایه ها باید ایمن شوند تا خدمات شبکه امن در نظر گرفته شود.

جدول زیر سطوح OSI را با نوع امنیت شبکه مربوطه مطابقت می دهد.

توجه داشته باشید که لایه سوم از پایین “شبکه” نام دارد، اما امنیت شبکه فقط برای این لایه اعمال نمی شود. هر دستگاه در یک شبکه کامپیوتری در هنگام پردازش اطلاعات در چندین لایه عمل می کند و بنابراین هر لایه باید ایمن باشد تا شبکه امن در نظر گرفته شود. به عبارت دیگر، کلمه “شبکه” در این تعریف از امنیت شبکه به طور گسترده به زیرساخت شرکت به عنوان یک کل اشاره دارد، نه فقط لایه 3.

به عنوان مثال، برخی افراد ممکن است بین امنیت ابر و امنیت شبکه تمایز قائل شوند. امنیت ابری شامل مواردی مانند امنیت برنامه‌ ها و امنیت کانتینر است که خارج از لایه 3 وجود دارد. با این حال، این توابع ابری همچنان می‌توانند بخشی از شبکه کلی شرکت در نظر گرفته شوند و بنابراین ایمن کردن آنها به عنوان امنیت شبکه محسوب می‌شود.

مزایای امنیت شبکه چیست؟

مزایای اصلی امنیت شبکه عبارتند از:

• این کارکرد شبکه‌هایی را که کسب‌وکارها به آن‌ها تکیه می‌کنند، تضمین می‌کند.
• محرمانه بودن، یکپارچگی و در دسترس بودن داده ها در شبکه را تضمین می کند. این به عنوان سه گانه سیا شناخته می شود.
• مطابقت با مقررات امنیتی را تضمین می کند – برای مثال، قانون امنیتی HIPAA.
• زمانی که سازمان‌ ها رویکردی فعالانه برای امنیت داشته باشند و استراتژی‌ های خود را به طور مداوم با چارچوب‌های امنیتی غیر اختصاصی مانند MITER ATT&CK به اشتراک بگذارند، به طور کلی بازار امن‌ تری ایجاد می‌کند.
• این به کسب و کارها کمک می کند تا اعتماد مشتری را ایجاد و حفظ کنند. نقض امنیت می تواند به اعتبار یک کسب و کار آسیب برساند.

چالش های امنیت شبکه چیست؟

یکی از چالش های اصلی امنیت شبکه، سرعت تکامل حملات سایبری است. با تکامل فناوری، اکسپلویت های جدید توسعه می یابند و برای محافظت از شبکه ها در برابر آنها، دفاع های جدیدی مورد نیاز است.

چالش دیگر دامنه وسیع استراتژی امنیتی است. همانطور که گفته شد، امنیت مسئولیت هر کاربر شبکه است. ایجاد یک استراتژی که همه را قادر می سازد تا به این مسئولیت عمل کنند و همزمان در حال تکامل برای مقابله با جدیدترین تهدیدات باشند، دشوار است.

شرکت‌های بیشتری از روش بیاورید (BYOD) استفاده می‌ کنند که به معنای شبکه توزیع‌ شده‌ تر و پیچیده‌ تر از دستگاه‌ ها برای محافظت سازمان‌هاست. کار در خانه نیز رواج بیشتری یافته است. این امر امنیت بی‌ سیم را مهم‌ تر می‌کند، زیرا کاربران در هنگام دسترسی به شبکه‌ های شرکتی که شامل داده‌ های حساس مالی، سلامت و مصرف‌ کننده است، احتمالاً از یک شبکه عمومی استفاده می‌کنند.

ارائه دهندگان ابر، خدمات امنیتی مدیریت شده و فروشندگان محصولات امنیتی نیز مسئول امنیت هستند. هنگامی که یک کسب و کار به شخص ثالث دسترسی به داده های خود می دهد، شخص ثالث نیز باید در قبال مسئولیت های امنیتی پاسخگو باشد. چند نمونه از این موارد شامل استفاده از:

• یک شبکه مجازی مانند یک شبکه گسترده نرم افزاری (SD WAN)؛
• یک مشاور امنیتی شخص ثالث؛
• نرم افزار یا محصول امنیتی شخص ثالث؛ یا
• یک سرویس ابری مانند AWS.

کسب‌وکارها باید از هر نقطه‌ای که می‌توان به داده‌های حساس در شبکه‌شان دسترسی پیدا کرد، آگاه باشند و رفتار خود را با آن نقاط مطابق با روابط فن‌آوری در حال تکامل بین خود تطبیق دهند.

چالش خاص دیگر ریسک‌ افزار است که نرم‌ افزار قانونی با ویژگی‌ هایی است که می‌ تواند به راحتی توسط عوامل مخرب مورد سوء استفاده قرار گیرد.

نرم افزارها و ابزارهای امنیت شبکه چیست؟

ویژگی های سیاست امنیتی و ابزارهای امنیتی مورد استفاده از شبکه ای به شبکه دیگر متفاوت است و در طول زمان تغییر می کند. برخی از ابزارها و نرم‌افزارهای عمومی و رایج امنیت شبکه عبارتند از:

• فایروال – فایروال ها از پرکاربردترین ابزارهای امنیتی هستند و می توانند در چندین لایه مختلف شبکه استفاده شوند.
• نرم‌افزار ضد بدافزار — این نرم‌افزاری است که برای شناسایی، حذف و/یا جلوگیری از آلوده کردن یک کامپیوتر و در نتیجه شبکه، بدافزار طراحی شده است.
• سیستم جلوگیری از نفوذ – این سیستمی است که برای جلوگیری از نفوذ طراحی شده است. این به طور فعال تلاش های غیرمجاز برای دسترسی به یک شبکه را حذف می کند.
• سیستم تشخیص نفوذ – این سیستم تلاش‌های دسترسی غیرمجاز را شناسایی می‌کند و آنها را به‌عنوان بالقوه خطرناک علامت‌گذاری می‌ کند، اما خودش آنها را حذف نمی‌ کند. این یا سیستم های جلوگیری از نفوذ اغلب در ترکیب با فایروال ها استفاده می شود.
• شبکه خصوصی مجازی (VPN) – این برنامه ای است که از پروتکل های تونل زنی برای رمزگذاری اطلاعات و ارسال آن از طریق یک شبکه عمومی و کمتر امن استفاده می کند.
• ابزارهای امنیت ابری – ارائه دهندگان ابر اغلب ابزارهای امنیتی را ارائه می دهند که به سازمان ها اجازه می دهد بخشی از بار امنیتی خود را به ارائه دهنده بسپارند. ارائه دهنده ابر امنیت زیرساخت کلی خود را مدیریت می کند و ابزارهایی را به کاربر ارائه می دهد تا از نمونه های خود در زیرساخت کلی ابر محافظت کند. به عنوان مثال، AWS گروه‌های امنیتی برنامه‌ها را فراهم می‌کند، که فایروال‌ های مجازی هستند که از نمونه‌ های AWS و سرویس‌ های پایگاه داده رابطه‌ ای در میان دیگران محافظت می‌ کنند.